یکی ایشان می گوید و یکی پدربزرگم تا این که پس از حدود یک ساعت عبدالله برنده می شود و پدر بزرگم از شلوغی ِ جمعیتی که اطراف شان جمع شده بود استفاده کرده و به قول امروزی ها یواشکی جیم می شود. همراهان پدربزرگم یعنی مرحومان : محمدبلادُر ، جلیل پالاهنگ(پدر شهید باقر پالاهنگ)، غلامعباس بلادُر و ....بعداً که در مسافرخانه ی " کَل مَحدعلی" جمع می شوند به پدربزرگم می گویند: شما که رفتی، عبدالله بین تماشاچی ها دنبال شما می گشت و شعری ریتمیک می خواند که چند بیتش این طوری بود: مرد ِ پاسی اَند اَکُه چو/ کّله تاسی اَند اَکُه چو/ کُر ِ کاچی اَند اکه چو/ یزد و خواسی اند اکه چو...